1978-1982: Op weg ...

1978: prelude 

In dat jaar wordt door een groepje 'alternatievelingen' (waaronder Sander van Opstal, Marian van Eck, Peter van de Vet en Emma van den Dool, allen bioloog en werkzaam bij de 'Natuurbeschermingsraad' van het toenmalige Ministerie voor Cultuur, Recreatie en Maatschappelijk werk) de Volkstuinvereniging voor het tuinieren op Biologisch-Dynamische basis opgericht , uit onvrede met het overmatig gebruik van kunstmest en bestrijdingsmiddelen op de gangbare volkstuincomplexen.

1979: stappen richting gemeente Utrecht

Men staat te trappelen om te beginnen en daarom dient de vereniging in 1979 bij de gemeente Utrecht twee verzoeken in om op natuurvriendelijke wijze (toen nog  'alternatief' genoemd)  te mogen gaan tuinieren: (1) voorlopig op een ongebruikt stuk van een schooltuincomplex en (2) op termijn, liefst zo spoedig mogelijk, in het daarvoor aangewezen gebied in Maarschalkerweerd.

Directe aanleiding voor dat laatste is het dan net vastgestelde 'In dat plan is de agrarische functie van Bestemmingsplan Rhijnsweerd Maarschalkerweerd'. Daarin is namelijk aan het hele gebied een "recreatieve functie met behoud van landschappelijke en oecologische waarden..."  toegekend.

En aangezien de strook grond tussen de Mereveldseweg en de spoorlijn richting 's-Hertogenbosch bestemming 'volkstuinen' heeft gekregen, heeft de vereniging haar oog laten vallen op de in onbruik geraakte boomgaard tegenover  boerderij De Nieuwe Knapschinkel. In het plan is de agrarische functie daarvan komen te vervallen, omdat precies dáár het tracé van de A27 gepland is. (Doordat het tracé uiteindelijk - onder druk van vele maatschappelijke organisaties en actiegroepen - een stuk in westelijke richting werd verschoven bleef de boerderij gespaard. Zij kreeg onder de naam Boerderij Mereveld een nieuwe functie: eerst een tijdje als openbare pannenkoeken-restaurant en later als feestlocatie.)

1980: 'De Nijvere Pier' wordt geboren

De gemeente houdt voorlopig de boot af (het bestemmingsplan is nog lang niet voldoende uitgewerkt), maar intussen groeit de belangstelling voor tuinieren zonder kunstmest en bestrijdingsmiddelen.

Men besluit de vereniging een iets bredere insteek te geven en de naam te veranderen in Utrechtse Biologische Tuiniervereniging.

Eind 1980 worden er plannen gesmeed om de aanvraag bij de gemeente in een stroomversnelling te krijgen; onderdeel daarvan is de publicatie van een  eigen ledenblad.

En zo verschijnt in december 1980  'De Nijvere Pier' Jaargang 1, aflevering 1! 

1982: het verlossende woord

In 1981 mag men een jaartje tuinieren op het schooltuincomplex aan de Kögllaan bij de (toen nog bestaande) Veemarkthallen, maar dat houdt na één seizoen ook weer op.

Daarom volgen er ettelijke telefoontjes en brieven om de aanvraag over het terrein aan de Mereveldseweg weer aan het rollen te krijgen. Na een gesprek met o.a. Wethouder Pot en de directeur van het grondbedrijf komt in september 1982 eindelijk het verlossende woord: "Ja,  jullie mogen daar beginnen, mits .... enz."

In het Utrechts Nieuwsblad van 3 oktober 1982 doen Sander van Opstal en Emma van den Dool uitgebreid verslag van de hele voorgeschiedenis.  Zeer lezenswaard!